هشداری هستن درباره ی اتفاقی در آینده مثلاً!

چند وقته شب ها خواب های ناراحتی می بینم… خواب هایی که نمی دونم جزو کابوس ها دسته بندی می شن یا رویاهایی که قراره چیزی رو بهم گوشزد کنن.. یا شاید هشداری هستن درباره ی اتفاقی در آینده مثلاً!

عاینک

چشمام یه مقداری ضعیفه.. به خاطرش چند سالی هست که از عینک استفاده می کنم اما شاید از خجالت طرز فکر تحقیرآمیز مردم (هنوز هم که هنوزه بعد از این همه سال، آدم های زیادی پیدا می شن که “عینک” داشتن رو یه ضعف می دونن یا آدم “عینکی” رو “چهارچشم!!!” خطاب می کنن یا حتی در ورژن مودبانه ترش برای اشاره به آدمی که عینک به چشم داره، تمام خصوصیات ظاهری و باطنی ش رو کنار می گذارن و با لفظ “اون خانوم/آقا عینکیه!” خطابش می کنند!) و شاید هم به خاطر این که عینک ها هر چند که با پیشرفت تکنولوژی و تغییر مد، روز به روز کم وزن تر و از نظر ابعاد کوچک تر شدند اما یک شی ء اضافه محسوب می شن و مثل ساعت و انگشتر، (حداقل خود من) هرگز به همیشه دور و بر خودم داشتنشون عادت نمی کنم،

یادداشت های یک دختر نپیچیده....

من اصلنم آدم عقب مونده و گیج و "یه کم دیر می گیریا!" وایناااااایی نیستم!
من خودم خیلی خیلی تحقیق کردم! در حد ماری کوری!!!! شایدم پاستور... بعدش دیدم که من فقط و فقط یه ذره دیر به دنیا اومدم... خب به من چه که تمام عقاید بکر و اختراعات ناب و اکتشافات عظیم، قبل از به دنیا اومدن من توسط آدمای دیگه به مردم معرفی شده؟؟ اگه من فقط دو سه میلیون سال زودتر به دنیا می اومدم، تا حالا کلللی کشفیات داشتم که باورتون هم نمی شد. مثلا من مطمئنم که آتیش رو من کشف (یا اختراع؟؟؟ - نه همون کشف!!!) می کردم. برای این که همین حالاشم همیشه یه فندک تو جیبمه و به هر چیزی که بدونم آتیش می گیره برسم قطعا از خیرش نمی گذرم... مامانم بهم می گه تو مسوول آتیش جهنم می شی! باز خوبه کار اون دنیامون از همین امروز مشخصه.. الحمدلله!
 

به مقدسات قسم که خسته ام...

 اصلاْ خوب نیستم..

به حد مرگ عصبانیم..

نه! اشتباه نکن! "هاپو کومار" نیستم.. "عصبانیم"..

یک جور خاصی عصبانیم..

از همه این چیزهایی که هست..

از همه اون چیزهایی که نیست..
 

ادامه ماجراهای من و اون آقا خوبه...

گفته بودم که ماجراهای من و اون آقا خوبه یه کوچولو دنباله هم داره....
قضیه از این قراره که چند روز بعد از اون روز کذایی، آبجی جون تصمیم گرفت برای تولد دوستش یه هدیه بگیره و از آنجایی که قطعاً زین پس در خانواده ما اگه کسی بخواد برای کسی هدیه ای بگیره اون هدیه باید یه صنایع دستیک (این قضیه دستیک داستان داره، قدیما یه دوستی داشتم که رشته صنایع می خوند سر به سرش می ذاشتم می گفتم صنایع دستیک می خونی؟؟؟‌ اونم حرص می خورد!!!) اونم از نوع چوبینش باشه که فقط هم از یه فروشگاه حق خریدش رو داره، رفتیم به نیت خرید هدیه تولد!!! و از آنجایی که نیت عمل خیر هم مثل خود عمل خیر کلللی ثواب داره! ما تصمیم گرفتیم برای رفتن به پیشواز این عمل خیر آن دستبند مذکور را به دست بنماییم و قدم در راه صواب بگذاریم و از این حرفاااا...