عاینک

چشمام یه مقداری ضعیفه.. به خاطرش چند سالی هست که از عینک استفاده می کنم اما شاید از خجالت طرز فکر تحقیرآمیز مردم (هنوز هم که هنوزه بعد از این همه سال، آدم های زیادی پیدا می شن که “عینک” داشتن رو یه ضعف می دونن یا آدم “عینکی” رو “چهارچشم!!!” خطاب می کنن یا حتی در ورژن مودبانه ترش برای اشاره به آدمی که عینک به چشم داره، تمام خصوصیات ظاهری و باطنی ش رو کنار می گذارن و با لفظ “اون خانوم/آقا عینکیه!” خطابش می کنند!) و شاید هم به خاطر این که عینک ها هر چند که با پیشرفت تکنولوژی و تغییر مد، روز به روز کم وزن تر و از نظر ابعاد کوچک تر شدند اما یک شی ء اضافه محسوب می شن و مثل ساعت و انگشتر، (حداقل خود من) هرگز به همیشه دور و بر خودم داشتنشون عادت نمی کنم،

به مقدسات قسم که خسته ام...

 اصلاْ خوب نیستم..

به حد مرگ عصبانیم..

نه! اشتباه نکن! "هاپو کومار" نیستم.. "عصبانیم"..

یک جور خاصی عصبانیم..

از همه این چیزهایی که هست..

از همه اون چیزهایی که نیست..